چارچوبی برای تصمیم گیری جهت تجدیدساختار شرکت های هلدینگ پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این پژوهش با ارائه چارچوبی در قالب یک ماتریس 3 در 3 ، نوع ساختار یک شرکت هلدینگ را بر اساس درجه تنوع و شیوه مادری تعیین می کند. عدم تطابق نوع ساختار یک هلدینگ با این چارچوب به معنای لزوم تجدید ساختار آن است. جامعه آماری این پژوهش 24 شرکت از هلدینگ های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هستند که حداقل سه شرکت مدیریتی را در پورتفوی خود دارند. نظر به اینکه در پژوهش های پیشین، الگو یا چارچوبی که اثر همزمان سه متغیر نوع ساختار، درجه تنوع و شیوه مادری را مبنای الزام برای تجدیدساختار قراردهد یافت نشد، لذا این پژوهش از نوع توسعه ای است. همچنین با توجه به اینکه جامعه آماری از بین سازمان های هلدینگ بورس اوراق بهادار تهران انتخاب شده است یافته های آن می تواند برای گستره وسیع تری از سازمان ها بکار گرفته شود. برای ارزیابی منطق این چارچوب سه آزمون فرضیه انجام شده است. آزمون فرضیه نخست وجود رابطه معنادار بین «درجه تنوع» با «نوع ساختار» را بر اساس آزمون استقلال کای دو(2?) بررسی کرده، نشان می دهد رابطه معناداری بین این دو متغیر وجود ندارد. بنابراین ساختار این هلدینگ ها بطور معناداری با استراتژی تنوع آن ها ارتباط ندارد و همین موضوع بر اهمیت لزوم تجدیدساختار آن ها تاکید دارد. آزمون فرضیه دوم وجود رابطه معنادار بین دو متغیر «شیوه مادری» و «نوع ساختار» را بر اساس آزمون استقلال کای دو(2?) تایید می کند. برای انجام آزمون فرضیه سوم ابتدا هلدینگ های جامعه آماری بر اساس تطابق با چارچوب به دو بخش تقسیم شده اند. عملکرد اقتصادی هلدینگ های منطبق با چارچوب بر اساس شاخص شارپ در یک دوره 5 ساله از 1384 تا 1388، بیش از 11 برابر بهتر از سایرین است. آزمون فرضیه سوم بر اساس آزمون من-ویتنی(u) نشان می دهد اختلاف عملکرد شرکت های منطبق با چارچوب با شرکت های دیگر معنادار و چارچوب پیشنهادی مورد پذیرش است.